No info available.
şu an eşim yan odada uyuyor. Ben kendimle boğuşuyorum. kafamdaki seslerle. bağırarak ağlıyorum ama o kadar sessiz bir ortam ki fısıltıyla çığlıklar duyuyorum. boşlukta yürüyorum. Dişlerim kasılıyor. kim olduğumu bilmiyorum. o her şey yolunda sanıyor. gün boyu aynı kişiyim her şey yolunda ama aslında değil. kafamdaki bulanık gölgeler beni bi şeylere zorluyor. sürekli ağlıyorum ama gözümden bir damla yaş düşmüyor. Yine boşluktayım her yalnız kaldığım an bu his kara bulut gibi üstümde. eşimle 6. yılımız. bir zamanlar onunla paylaşırdım ama onu yormak istemediğim için bu kalabalık yalnızlıkla tek başıma mücadele ediyorum. çok mutluyum. o kadar mutluyum ki içim paramparça. kendimle çelişiyorum. kendim dışında herkese iyi geliyorum. pardon, hala yazıyorum sanıyordum sadece yanılsamaymış. nihayet. içimdeki sürekli kahkaha atan o üzgün palyaço yok olmuştu. saçları rengarenk. sessizce gözyaşlarım akıyor,içe. huzurun kelime anlamı bu. eşimle uzun zamandır mutluluk oyunu oynuyorum. beni çok seviyor ben de onu seviyorum. burnumu sessizce. çekiyorum ki uyanmasın. bi sigara yakacağım. yine oluyor. yine içime sonsuz bi huzur doluyor. bu anlatması çok zor bi his sanki o kadar mutluyum ki içime sığmıyor patlayacak. ışığa bakıyorum. tepemdeki avize cızırtılarla yanıyor. kafam o kadar kalabalık ki sonsuz bi sessizlik hakim her şey çok sesli her şey çok yoğun kurtar beni diyor o bebek çığlık atıyor kimse duymuyor ama sessiz. sadece bu.